Het einde nadert..

Heehoi!

Welkom op één van mijn laatste blogs! Het einde is nu echt in zicht.. Nog twee en een halve week en Annelie en ik stappen het vliegtuig in. Woensdag de 20e april gaan we vliegen en donderdag de 21e zullen we ’s ochtends landen in Duitsland. Echt een super gek idee om alles hier achter je te laten. Ik ben hier toch wel zo ingeburgerd en ik ken de omgeving zo goed, dat het heel gek is dat je hier niet zomaar meer naar terug kan keren..

En de afgelopen weken hebben we de Kaap nog een stukje beter leren kennen. In mijn vorige blog schreef ik dat we bezig waren met het opstellen van de interviewvragen, ondertussen zijn we alweer drie week verder en op dit moment hebben we al onze interviews al gehad. Heel erg fijn! Ik vond het heel erg leuk om te doen, en we hebben goede informatie gekregen uit de interviews. Ik vond het erg interessant ook, want deze interviews gaven ons een beeld van hoe de ambulante hulpverlening er hier in Zuid-Afrika uitziet. Er zijn individuele trajecten, maar er wordt vooral veel gewerkt in groepen omdat er ontzettend veel problemen zijn en veel te weinig social workers. Een externe social worker, die hulp biedt in een community, heeft gemiddeld 200 tot 300 mensen in haar caseload. Dit is echt extreem veel en het is hierdoor erg moeilijk om aan alle taken toe te komen en alle gezinnen te zien / bezoeken, omdat er veel te weinig tijd voor is. Lastig hoor, maar de mensen doen hier alles wat ze kunnen en dat is erg mooi om te zien. Wel heel interessant dus om ook deze kant te ontdekken! Op dit moment zijn dus alle resultaten binnen en kunnen we beginnen met het analyseren ervan en het trekken van conclusies. Dit is het laatste stukje in ons onderzoek, dus we liggen mooi op schema!

Daarnaast blijven er leuke dingen om te doen en genieten we in onze laatste weken hier nog echt goed van het land. Met Pasen zijn we uitgenodigd door vrienden om een weekendje weg te gaan naar Struisbaai. Dit is een plekje vlakbij l’Agulhas, het meest zuidelijkste puntje van Zuid-Afrika. We hebben een heerlijk weekend gehad en genoten van de zee. Vrijdag kwamen we aan, en de mensen bij wie we gingen kuieren hadden een eigen waterscooter en net op dat moment waren ze erop aan het rijden. Dus we stapten de auto uit en mochten zo een ritje mee achterop de waterscooter! Ontzettend leuk, dit was toevallig nog iets dat op mijn bucketlist stond dus die kan er lekker weer van afgestreept worden! ;) Heerlijk om over de golven te vliegen. De volgende dag hebben we paardgereden op het strand, mensen die mij een beetje kennen weten dat ik het niet zo op paarden heb en dat ik totaal niet kan paardrijden. We werden op het paard gezet en begonnen meteen te rijden, en ik had geen idee wat ik aan het doen was. Nou, dan is het best eng als het paard onder je begint te lopen en te draven. Ik heb er een enorm houten kont aan overgehouden, (het zadel kwam uit de jaren 30 geloof ik, haha) maar halverwege begon ik het met hulp van Annelie door te krijgen en kreeg ik de slag te pakken. Toch wel een hele leuke ervaring! Ten slotte zijn we zondag nog naar warm water bronnen in Caledon geweest. Dit is een bron die daar ontspringt, waar het warme water natuurlijk is. Er waren verschillende zwembaden gecreëerd, waar we in het warme water konden zwemmen. De zwembaden waren verschillende temperaturen, elk zwembad dat verder van de bron af was, had een koelere temperatuur. Het warmste bad was 44 graden celsius, en het koudste bad zo’n 24. Het is echt een bijzondere ervaring om in warm water te zwemmen dat niet door mensen verwarmd is, maar wat gewoon natuurlijk is. En daarnaast was er ook een sauna en een Turks stoombad, dus we hebben een heerlijk middagje gehad! De laatste dag zouden we met zeevissers de zee op gaan om te vissen, maar helaas was de zee het hele weekend al te onrustig om uit te varen. Jammer, maar we hebben genoeg leuke dingen gedaan en het was erg leuk om een weekendje weg te zijn!

Nu nog effies doorbijten, knallen voor ons onderzoek en over 2 week staat de presentatie al gepland.. De komende weken zullen echt in het teken staan van afscheid nemen van de mensen die we hier hebben leren kennen en afscheid nemen van het prachtige land.

Tot over 3 weken!

Groetjes Karen