Het einde van stage is in zicht!

24 januari 2016 - Wellington, Zuid-Afrika

Hoihoi leuke bloglezers!

Het is weer eens tijd voor een nieuwe blog! Het is voor mij altijd enorm nadenken wat we ook alweer hebben gedaan in de afgelopen twee weken, want er gebeurt toch nog best wel in zo’n klein tijdsbestek. Gelukkig houd ik voor mijzelf een dagboek bij, daarin kan ik mooi teruglezen wat er allemaal is gebeurd in de afgelopen twee week ;)

Na Oud&Nieuw hebben we het vakantieprogramma voor de kinderen van de ‘Plaas’ afgemaakt. Hierin zaten nog een paar dagen waarin we met de kinderen een programma draaiden, maar ook hebben we 2 dagen helpen schoonmaken in de huizen van de gezinnen die op zo’n ‘wynplaas’ wonen. We kwamen binnen in huisjes die ongeveer zo groot zijn als een studentenkamer, waar een gemiddeld gezin van 5/6 mensen woont. De mensen die daarin wonen liggen dus bijvoorbeeld met 3 personen in een éénpersoonsbed.. hoe ze dat doen, snap ik ook niet. Maargoed, we hebben deze mensen dus 2 dagen geholpen met schoonmaken. Heel bijzonder om te zien dat ze prima weten hoe ze de handelingen uit moeten voeren, maar dat ze de motivatie niet kunnen vinden om het zelf te doen. Toen wij ze kwamen helpen hielpen ze gelukkig mee en hebben we het samen opgeknapt. Zoals ik al schreef hebben we daarna nog een paar dagen vakantieprogramma gedraaid, en toen de zomervakantie voorbij was, is dat ook gestopt. Wat hebben we een mooie tijd gehad met de kinderen en wat hebben de kinderen (en wij) genoten.

Afgelopen week zijn wij weer begonnen met werken bij het kinderhuis. Hier zijn we overgeplaatst naar de huizen/groepen, waar we nu een groep mogen begeleiden. Vaak worden we ingezet als er een tannie/oom niet is, en mogen we dus in ons eentje de hele groep draaien. Ik vind het echt interessant om de verschillen te zien tussen een groep in Nederland en een groep hier. De kinderen helpen hier de tannie allemaal mee, met huishoudelijke taken maar ook in het aanspreken van andere kinderen. Zo krijg je dus situaties dat het ene kind het andere kind aanspreekt en terechtwijst. Daarnaast draait alles hier om structuur en discipline, als dat ontbreekt worden de kinderen ‘onbeskoft’ en ontstaat er chaos, volgens een tannie. De dag zit voor de kinderen dan ook helemaal vol gepland met studietijd en huishoudelijke taken, hun dagrooster staat vast en ze hebben amper tot geen vrije tijd. Aan de ene kant is het begrijpelijk dat een instelling met 150 kinderen structuur moet hebben, omdat het anders inderdaad een chaos kan worden, maar ik vind het jammer dat het persoonlijke werken en afstemmen op wat voor het kind goed is (wat ik Nederland zo mooi vind) hier veel minder is. Wat me wel echt intrigeert, is dat het hier mogelijk is dat er 10 jongens in de leeftijd van 12 – 16, een uur lang aan 1 tafel kunnen werken aan hun huiswerk. En terwijl ze dat doen zijn ze stil, geconcentreerd, en op het moment dat er eentje begint te praten zegt een ander direct dat hij stil moet zijn. Dat doet me echt verbazen en dat is dan ook wel het mooie van de structuur en discipline die hier heerst. De kinderen gedragen zich echt netjes en beleefd en kunnen lang geconcentreerd werken.

Naast stage doen we hier natuurlijk ook nog leuke dingen ;) Vorige week zijn we naar Robbeneiland geweest, het eiland waar Nelson Mandela gevangen heeft gezeten. Dit was erg indrukwekkend, om alle verhalen te horen. Daarnaast zijn we ons ervan bewust geworden hoe asociaal Nederlanders kunnen zijn. Er kwamen 4 Nederlandse jongens de bus in stappen, en we hoorden ze zoveel vloeken of lelijke woorden gebruiken terwijl ze met elkaar praatten! Ik was echt vergeten hoe grof wij kunnen zijn in Nederland, die Afrikaners praten hier allemaal zo netjes en als je dat 2 maanden alleen maar hebt gehoord, is het echt schrikken om weer Nederlanders te horen. Ik was me er nooit zo bewust van maar ik schaamde me echt een beetje voor mijn eigen landgenoten.

Verder is het hier vandaag gelukkig wat koeler, na temperaturen van zo’n 39/40 graden is 29 graden opeens koud en loop ik in een lange spijkerbroek :D Februari schijnt de warmste maand te zijn, dus we genieten van alle koelte die we nu op dit moment nog krijgen, haha!

Nou, dit was het dan weer, ik ga er weer vandoor. Nog ‘n lekker daggie vir julle!

Foto’s

3 Reacties

  1. Annewil:
    24 januari 2016
    Leuk weer iets te horen !
  2. Wout:
    24 januari 2016
    Mooi inhoudelijke verhaal Karen!
  3. Oma Mimi:
    25 januari 2016
    Fijn om weer iets van jou te horen, Karen.
    Afgelopen zaterdag zaten we in de trein, in een coupé met een grote S erop.
    Daar moest ik even aan denken toen ik van je las dat men een uur bij elkaar kan zitten zonder iets te zeggen; geweldig !
    Succes met alles en liefs.