Zomervakantie, bobbejanen en andere avonturen :)

Hoihoi!

Zo, de eerste maand zit er alweer op! Wat vliegt de tijd zeg.. En als ik zo terugkijk, hebben we echt al veel beleefd en gedaan hier in Zuid-Afrika! In mijn vorige blog heb ik geschreven over het werk wat Annelie en ik hebben gedaan op Sprookiesland, met kinderen van 3 – 5 jaar. Vorige week hebben de kinderen hier zomervakantie gekregen, wat voor ons betekende dat er ook niet veel meer te doen is bij het kinderhuis.

Gelukkig vroeg onze stagebegeleidster ons, of we een vakantieprogramma wilden verzorgen voor kinderen die hier wonen op een ‘plaas’. Een plaas bestaat uit een aantal huisjes, midden in een wijngaard. Op die plaas wonen de werknemers (en hun gezinnen) die in die wijngaard werken. Nu is het geval dat de ouders in de zomervakantie gewoon doorwerken, maar dat de kinderen wel vakantie hebben en dus thuis zijn zonder dat ze een dagprogramma hebben. Annelie en ik waren heel enthousiast voor dit programma, omdat we op deze manier ook met kinderen werken uit risicogezinnen, alleen wonen deze kinderen nog thuis. We zijn nu eigenlijk ambulant aan het werk, wat zeker een verrijking is voor onze ervaring als jeugdzorgwerkers. Zoals het nu lijkt zal onze stage zich vooral hier afspelen, en niet echt meer binnen het kinderhuis. Haha, welkom in Afrika, niks is zeker. ;)

Maargoed, de afgelopen week zijn we dus begonnen met het vakantieprogramma. ’S Ochtends beginnen we met ochtendgymnastiek, zo hebben we de kinderen al ‘kop, skouers, knieë, tone’ geleerd, en nog wat liedjes. Verder doen we spellen met ze en de afgelopen dagen hebben we stukjes voor het kerstfeest ingestudeerd. Ik ben lekker met de kinderen aan het dansen, wat is dat toch genieten! Dansen verbindt op een andere manier dan door taal, door te dansen leg je op een andere manier contact en het is zo leuk om die koppies van de kinderen te zien, ze genieten ontzettend en daar geniet ik ook weer van!

Het vakantieprogramma is erg leuk, maar ook erg intensief. We staan met 3 studenten (we werken samen met afrikaanse studenten) op zo’n 35 kinderen van 4 tot en met 13 jaar oud, wat betekent dat je overal ogen en oren moet hebben en dat je non-stop op moet letten zonder pauze’s. Daarnaast brandt de zon lekker en is het erg warm, wat maakt dat zo’n programmadag erg veel energie kost. Maar de kinderen genieten enorm en daar krijg ik ook weer energie van. ;)

Naast onze stage doen we hier ook nog andere leuke dingen, zo zijn we vorige week met een vriend van mensen van de kerk mee geweest. Deze vriend is reisleider, maar had nu al een tijd zonder werk gezeten en vond het erg leuk om ons mee te nemen op pad. Hij nam ons mee de Bain’s kloof op, waar we een hele middag hebben gewandeld op de berg. We gingen van het pad af, naar de bergrivier toe. Daar hebben we heerlijk gezwommen in een bergpoel, in het verfrissende, schone water dat van de bergen afstroomt. Er zwommen allemaal van die kleine visjes, die in Nederland in zo’n vis-spa aan je voeten gaan knabbelen. Dus naast een heerlijke wandeling, prachtige natuur en zwemmen kregen we ook nog zomaar een voetenbehandeling! Genieten! En als slagroom op het toetje kwamen we op het einde van de wandeling nog bobbejanen (apen) tegen, die niet ver van ons vandaan op de berg zaten. Heel tof om ze hier gewoon in het wild te zien, in plaats van in de Nederlandse dierentuin!

Verder hebben we een paar week geleden een auto gekocht, (met een overeenkomst dat hij in april weer overgekocht gaat worden), die ook lekker Afrikaans werkt. Het is een golf citi uit 1987, voor mijn gevoel valt hij bijna uit elkaar van ellende, maar hij rijdt ons nu al 3 week tot waar we willen zijn en daar ben ik al erg blij mee. Toch hebben we al een aantal dingen meegemaakt met ons beestje. Zo lag er een doek, doordrenkt met benzine, in de achterbak. Dit wisten wij niet, maar wat we wel wisten was dat we vergast werden van een benzinelucht toen we gingen rijden. We stapten helemaal duizelig en misselijk uit de auto, toen we thuiskwamen na een ritje. Gelukkig was dit opgelost nadat we de doek uit de auto hebben verbannen. ;)  Daarnaast zit er een storing in het dashboard, waardoor het lampje van de oliedruk af en toe gaat knipperen en een keihard piepgeluid maakt. De eerste keren dat dat gebeurde waren wij vet geschrokken want wij dachten dat onze auto het begaf, maar onze buurman zei: ‘moenie worry nie, alles sal regkom!’ Volgens hem moeten we gewoon keihard op het dashboard slaan en dan stopt het. En warempel, over het algemeen werkt die aanpak inderdaad. Ach, ik kan er wel om lachen en zolang hij het nog 4 maand volhoudt ben ik tevreden en gelukkig ;)  

Ten slotte gaat het met mij nog steeds goed. Wel ben ik bang dat mijn bruine huid waar ik zo op hoopte geen werkelijkheid gaat worden, de eerste verbrandingen hebben al toegeslagen tijdens het werken op de plaas. En dat met 3x smeren met factor 50+, in 5 uur! Het leven van een roodharige.. zucht. Maarja, ik houd de goede hoop dat ik bruin terugkom :D haha.  

Ik wil mijn blog afsluiten met een shoutout naar mijn lieve vriendinnen Anne, Ilse, Marjolijn, Saskia, Joyce en Alice. Zij hebben mij een dagboekje gegeven met allerlei opdrachten erin en één van de opdrachten was om ze te noemen in mijn blog. Dus hierbij wil ik even zeggen dat ik jullie mis en dat ik elke keer weer blij word als ik een stuk in m'n dagboek schrijf!

En voor de rest van alle lezers: alvast fijne kerstdagen en een gelukkig Nieuwjaar!